اهل دل

کتاب ها و سخنرانی های استاد علی اکبر خانجانی در باره همه موضوعات انسانی

دل شده

۲۷ بازديد

دل شده

1- از خود گذشتن تنها راه رشد و تعالی انسان در جهان است. تا از هر چیزی نگذری به حق آن چیز نمی رسی. و تا از خود نگذری به خود نمی رسی.

 

15- انگاه که حب جان و نان و نام و همسر و فرزند و دوستان از تو رفته باشد حب چیزی رخ می نماید که همو براستی مستحق حب است و آن خود دل است.

 

16- آنگاه که دل از همه چیزیت کندی دل می شوی: دل شده! چند صباحی هم برای خود دل باش نه میهمانان حرامی و شقی و دل نشناس دل.

 

17- چه عیبی دارد که مدتی هم فقط بخاطر خود دل زندگی کنی و اهل دل باشی نه گل.

 

18- آنگاه که همه از دل رفتند خود دل در تو رخ می نماید و دل از همه می برد.

 

23- آیا می دانی دل تو چیست؟ دل تو چیزی نیست بلکه کسی هست. آن کس کیست؟ آن کس جز روح تو نیست که از وحشت فواحش و دد و دیو در پرده غیب است و در حجاب است. این اراذل را از دل بران تا دلت نقاب از رخسار بردارد و همنشین تو گردد و تو را تا ابد از غیر بی نیاز کند. 

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد 

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

 

32- دل فقط عاشق بود و تو جز فواحش به نزدش نیاوردی. احمق بودی حال عاقل شو. و بشنو صدایش را که خطاب به تو می گوید که هان! احمق بیا!

 

33- و بی شک نمی توانی به ندایش پاسخ گوئی چرا که او را به هزاران غل و زنجیر و در هزاران جا اجاره داده ای و سویش را نمی یابی و آدرسش را نمی دانی.

 

34- پس بیاب اهل دلی را که صدای دل و زبانش را می شناسد و تو را بسوی دلت رهنمون می شود تا از اسارت برهانیش و به خانه بازش گردانی.

 

از کتاب حکمت نوری 

83 کتاب صوتی (5) حکمت نوری (اشراق) - ۱۳۸۷ (Elightening Wisdom)

83-  کتاب حکمت نوری (اشراق) - ۱۳۸۷ (Elightening Wisdom)

دانلود رایگان کتاب های صوتی و متنی استاد علی اکبر خانجانی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net 

نشانی تلگرام: khodshenasi4@

 

 نشانی آپارات : aparat.com/bihamta95

اهل دل و عشق

۴۶ بازديد
عاشق و معشوق
 
اکثرا عاشق بودن را با معشوق بودن عوضی می گیرند. یعنی وقتی می خواهند که معشوق و محبوب باشند می پندارند که عاشق هستند ولی عاشق معشوق بودن خویش. یعنی عاشق پرستیده شدن! و این عین ظلم است و کفر. پس عاشق بودن عین عادل بودن است و این مقام اهل دل است.
 
استاد علی اکبر خانجانی 
 
کتاب مبانی روانشناسی عرفانی ص ۱۵