جاودانگی

کتاب ها و سخنرانی های استاد علی اکبر خانجانی در باره همه موضوعات انسانی

عشق و فناجوئی و قدرت و جاودانگی

۳۸ بازديد

عشق و قدرت و فناجوئی و جاودانگی:

اگر عاشق شدن، عاشق بر ضد «خود» شدن است که جز این هم نیست ( و جز این تجارت است و نه عشق ) پس عشق همان حرکت از هستی خویش بسوی نیستی خویش (معشوق) است پس چنین حرکتی تماماً قدرت است زیرا اصولاً هر حرکتی مستلزم قدرتی است تا چه رسد حرکت به سوی نیستی. پس عشق عین قدرت و بلکه نابترین قدرتها و حرکت بسوی هسته مرکزی قدرت است و اصلاً قدرت موجود در کانون نیستی خویش است که کسی را عاشق می کند : عاشق بر نیستی. معشوق به عنوان معشوق فقط وسیله ای برای این حرکت و تجربه فنا و قدرت و جاودانگی است. آنکه فناخواه تر است عاشق تر و قدرتمند تر است و بر حق تر. زیرا حق ابطال خود را پیشاپیش درک کرده و پذیرا شده است.

از کتاب الحاقه تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص 15

@eshghvaerfan2

nooreomid.net

من خوبم زیرا دیگران بدند!

۵۲ بازديد
من خوبم زیرا دیگران بدند!
 
خود را خوب ولی دیگران را بد دیدن ھنر نیست بلکه خود را بد دیدن و دیگران را خوب دیدن ھنر است .
 
یکی از روشھای توجیه و تقدیس بدیھای خویشتن ، تقبیح و لعن کردن ھمان بدیھا در دیگران است . این ھمان فرافکنی زشتی ھای خویش به سمت دیگران است و از دیگران بعنوان دستمال کاغذی خود استفاده کردن است . چنین نگرشی ھمواره در عطش تباھی دیگران است و متوجه نیست که خود نیز یکی از این دیگران و مبتلای به این تباھی است . علی (ع)می فرماید : اگر عیبی در دیگران دیدی بخودت باز گرد و آن عیب را در خودت ببین و پاک کن . و این یعنی: ائینه بنمود چو نقش تو راست خود شکن آئینه شکستن خطاست .
 
ولی اکثریت مردمان روشی کاملاً معکوس بکار می گیرند یعنی عیب خود را در دیگران می بینند و با لعن کردنش گوئی که آن عیب را از خود می زدایند . بدیھای دیگران ما را زیبا نمی سازد و اتفاقاً رسوا می کند و لذا در بدیھا غرق می سازد و به بدی مفتخر می نماید .این جھل عظیم فقط شامل عوام نیست بلکه خواص فرھنگ را ھم مبتلا کرده است . طرح بدیھا ونقصان و جھل دیگران اثبات برتری و بھتری ما نمی شود . ما بجای اینکه بگوئیم که مثلاً دین ما اسلام ما و فرھنگ ملی ما اینست و برتری ھا و عظمت خود را بیان و محقق کنیم به فحاشی سایر فرھنگھا و مکاتب میپردازیم . بجای اینکه دین و آئین خود را تبیین و تدوین کنیم دین و مکاتب دیگران را به لجن می کشیم و میپنداریم که این اثبات حقانیت ماست . بجای نقد و نفی و لعن لیبرالیزم و ماتریالیزم بیائیم و مکتب خود را بیان کنیم . متأسفانه چند دھه است که چنین روندی برکل جھان روشنفکری دینی ماحاکم است. متأسفانه ما مدتھاست که در عرصه لااله در جا زده ایم تا آنجا که در این عرصه پوچ و رسوا گشته ایم زیرا ھرگز به الاالله نرسیده ایم . انقلاب در فاز اول به معنای انفجار لااله است و چون به عرصه الاالله نمیرسد مبدّل به ضد انقلاب می شود . این کل علّت بن بست ھای جامعه ما در دوران پس از انقلاب است و ما ھنوز ھم میخواھیم نان لااله را بخوریم . لااله تبدیل به ھویت نخواھد شد . بدیھای دیگران باعث خوب شدن ما نخواھد شد . اینگونه است که از بطن مرگ برآمریکا ، زنده باد آمریکا رخ می نماید .
 
از کتاب " دائرة المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد پنجم ص 282

عمر بهشت و جهنم

۵۰ بازديد
عمر بهشت و دوزخ
 
۱۸- باز هم متذکر می شویم که یوم الخلود که روز آشکار شدن و تکمیل بهشت و دوزخ است روزی است که کافران در دوزخ و مؤمنان در بهشت، به روح جاودانگی می رسند و جاودانگی را درک و دریافت می کنند نه اینکه در بهشت یا دوزخ، جاودانه اقامت کنند. بهشت و دوزخ دو قلمرو دریافت جاودانگی نوری و ناری است. پس « خالدین فیها ابداً» یعنی در بهشت یا جهنم، ابدیت جاودانگی می یابند و سپس با برچیده شدن زمین و آسمانها بساط این بهشت و جهنم هم برچیده شده و عالم و آدم، به قلمرو ابدیت رضوانی پروردگار ارتقاء می یابند.
 
 
 
استاد علی اکبر خانجانی 
 
کتاب خداشناسی امامیه جلد ششم ص ١٠۴٣
 
تلگرام : 
 
t.me/esghvaerfan2

حکمت جاوید ( انسان لایق )

۱۰۰ بازديد

حکمت جاوید ( انسان لایق ):

انسانی لایق عزّت است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق ایمان است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق معرفت است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق محبت است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق سلامت است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق زندگی است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق جاودانگی است که برای دیگران ھم بخواھد .

انسانی لایق انسانیت است که برای دیگران ھم بخواھد .

آنکه چنین نیست مجسمۀ شیطان است انسان نیست بلکه شیطانی در صورت بشر .

این ھمان انسان کافر و بخیل است . انسان فقط در دیگران به حق خود می رسد و دیگر ترین دیگران ھم

خداست که ذات بشر است .

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد سوم ص 45